اولین مورد که شاید هرگز نمی دانستید این است که جعبه سیاه هواپیما نه جعبه است نه سیاه! درواقع جعبه سیاه یک سیلندر نصب شده بر روی دو قطعه فلزی بزرگ است
بیشتر به نظر می‌رسد یک کمپرسیور هوا باشد تا یک دستگاه ضبط. رنگ جعبه سیاه نارنجی است به این دلیل که بتوانند آن را در لاشه های سوخته و دود و سیاهی راحتتر پیدا کنند.
درواقع اصطلاح جعبه سیاه نامی است که رسانه ها از آن استفاده می‌کنند و مورد توجه آن هاست. اما بسیار از مردم نمی‌دانند که این نام با ماهیت واقعی این وسیله متفاوت است.
نظریه های متفاوتی درباره انتخاب نام جعبه سیاه برای این وسیله وجود دارد. جعبه سیاه هواپیما از دو بخش جداگانه تشکیل شده است.
یک بخش آن ضبط صوت کابین خلبان است(FDR) و بخش دیگر ضبط کننده اطلاعات پرواز(CVR). داشتن جعبه سیاه بر هر پرواز تجاری و جت های شرکتی اجباری است و معمولا در قسمت دم هواپیما نگهداری میشود. چرا که احتمال سالم ماندن آن در سقوط هواپیما در قسمت دم بیشتر است.
بخش ضبط کننده در قسمت خلبان یا FDR معمولا 88 پارامتر مورد نیاز در مورد پرواز را ثبت می‌کند. شامل مواردی مثل سرعت سیر هوایی، ارتفاع، موقعیت استارت، موقعیت چرخ و فشار هوا. CVR مواردی را که در کابین جلو اتفاق می افتد ضبط می‌کند. نسخه های قدیمی آن می توانستند تا 30 دقیقه مکالمه را ضبط کنند اما ضبط کننده های دیجیتال فعلی می توانند تا 2 ساعت ضبط کنند که اگر بخواهیم صادقانه بگوییم باز هم کم است.
تاریخچه جعبه سیاه
تاریخچه ضبط کننده های اطلاعات پرواز یا همان جعبه های سیاه هواپیما، به اولین روزهای اختراع هواپیما توسط برادران رایت بر می گردد و آن ها ضبط اطلاعات را در یکی از پروازهای خود انجام دادند. آنها وسیله ای اختراع کرده بودند که چرخش پروانه هاف فاصله سفر و زمان صرف شده در هوا را ثبت کند. البته این ضبط اولیه بسیار ابتدایی بود و تنها اطلاعات محدودی شامل مدت زمان، سرعت و تعداد دور موتور را ثبت می‌کرد.
استرالیا اولین کشوری بود که ضبط اطلاعات پرواز را برای پروازهای تجاری ضروری دانست. سوال اینجاست که اگر هیچ چیز نمی‌تواند جعبه سیاه هواپیما را از بین ببرد چرا جنس تمام هواپیما را از آن نمی‌سازند؟ زیرا برای پرواز کردن در آسمان بسیار سنگین است.
مدت زمان پیدا کردن جعبه سیاه
به گزارش شهر علم : یک چراغ موقعیت یاب زیر آب در جعبه های سیاه هواپیما نصب شده است که زمانی که اگر حسگر آن با آب تماس پیدا کند شروع به انتشار پالس هایی از خود می‌کند.
این بدان معناست که جعبه سیاه را تنها زمانی می‌توان به راحتی پیدا کرد که هواپیما در آب نیز سقوط کند و زمانی که هواپیما بر روی زمین سقوط می‌کند باید در میان لاشه هواپیما به دنبال یک شیء نارنجی رنگ بگردند و این تنها مشخصه بصری برای جستجوگران است.
جعبه سیاه هواپیما تا عمق بیش از 4 کیلومتر کار می‌کند و آژِیر آن تا 30 روز هر ثانیه یک بار قبل از تمام شدن باطری به صدا در می‌آید.پس از سقوط ایرباس 447 فرانسه به اقیانوس اطلس، تیم های جستجو دو سال طول کشید تا جعبه سیاه آن را پیدا کنند و اطلاعات ارزشمندی در مورد آنچه که قبل از سقوط اتفاق افتاده بود ارائه دادند.
منبع : سایت آویتو
