هنگامی که دو ماه پیش برنامه نود در روز برگزاری هفتاد و پنجمین شهرآورد تهران، گزارشگرش را روانه روستاهای مناطق زلزله‌زده کرد، در ذهن خیلی‌ها یک علامت سوال شکل گرفت. آیا پیگیری وضعیت زندگی بازماندگان یک زلزله در چارچوب رسالت‌های یک برنامه ورزشی می‌گنجد؟ 

نود با رویکردش در آن گزارش نشان داد که پاسخ این پرسش مثبت است. «نود» نشان داد که جاذبه جادویی فوتبال، مردم آسیب‌دیده آنجا را دور یک تلویزیون 14 اینچ جمع کرده است.

تصاویر حکایت از آن داشت که اگرچه این روستا به یاد رفتگانش یکپارچه سیاهپوش شده، اما هنوز هم زندگی و حیات در آن جریان دارد.

دوشنبه شب برنامه «نود» دوباره به همان روستا سر زد و ادامه ماجرا را پیگیری کرد. خیلی از چادرها هنوز پابرجا بودند؛ چادرهایی که تاب تحمل سوز سرمای مناطق کوهستانی را نداشت و در برابر بزرگواری و مهربانی روستاییان، رنگ شرمندگی به خود گرفته بود.

در کنارش خانه‌های نیم‌ساخته‌ای هم بود که مشخص نبود چه زمانی بدل به سرپناهی ساده برای هموطنانمان می‌شود. این بناهای ساکت و آرام وعده‌های مسوولان خوشبین مبنی بر ساخته شدن دو ماهه منازل مسکونی را فریاد می‌زد.

مجموعه تصاویر مستندگونه برنامه «نود» الگویی آموزشی بود برای کسانی که می‌خواهند بدانند یک رسانه در مواجهه با یک بحران اجتماعی چگونه باید عمل کند.

در نخستین قسمت این مستند، گزارشگر با لباس سیاه با زلزله‌زدگان همدردی می‌کرد. او قضاوت شخصی‌اش را دخیل نمی‌کرد و سعی داشت همه چیز را همان‌گونه که هست، نشان دهد.

از آن طرف ادای ناراحت بودن هم درنمی‌آورد و احساس واقعی‌اش را به زبان می‌آورد. در دومین قسمت این مستند، گزارشگر در کنار نمایش همه تلخی‌ها روزنه امیدی را برای بینندگان گشود.

تصویر امیدبخش این مستند چهره پیرمردی بود که دفعه پیش زمین‌گیر شده بود و این بار بلند شده بود و با کمک عصایش راه می‌رفت. مجموعه این تصاویر نشان می‌داد که چرا نود توانسته طیف وسیعی از مخاطبان را جذب خود کند؛ برنامه‌ای که ظاهری ورزشی دارد، اما در لایه‌های زیرینش تصویری باورپذیر از زندگی اجتماعی مردم کشورمان ارائه می‌دهد.

مثل برنامه قبلی نود که نشان داد گروهی از روحانیون علاقه‌مند فوتبال، برای تماشای بازی تیم ملی روانه ورزشگاه آزادی شده بودند؛ برنامه‌ای که دغدغه‌های اجتماعی دارد، زمانش را در اختیار یک کارشناس دادگستری می‌گذارد تا بیاید درباره جعل امضا و مجازاتش صحبت کند.

همچنین تصاویری از جمع‌آوری زباله در سکوهای تبریز نشان می‌دهد تا ثابت کند کار تماشاگران کره‌ای در مسابقه ایران با کره جنوبی چقدر بار آموزشی داشته است.

نود به این خاطر نود شده است که در محدوده «مستطیل سبز» نمانده و با دوربینش به فضاهایی وسیع‌تر و متنوع‌تر سرک کشیده است.

احسان رحیم‌زاده‌ - جام جم آنلاین

لینک خبر